Udało się! Ikar wzniósł się na wysokość 11.5 km!

Pomimo przejściowych problemów z komunikacją, wrócił na miejsce startu balonu cały i zdrowy (w tym akurat jest lepszy od tego mitycznego). 🙃

Po odłączeniu od balonu dron osiągnął prędkość aż 80 m/s! Zaczął stopniowo zwalniać, po czym wrócił do nas autonomicznym lotem szybowym z prędkością 20 m/s, pokonując w poziomie 17 km i zużywając jedynie bardzo małą część akumulatora. W końcowej fazie lotu, pilot przejął nad nim zdalną kontrolę i wylądował 20 metrów od miejsca startu.

Absolwent III LO (rok 1973), ukończył studia techniczne na Wydziale Mechanicznym (d. Mechanicznym-Technologicznym) Politechniki Gdańskiej. W 1981 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie na Uniwersytecie Maryland pracował nad przygotowaniem urządzenia zamontowanego później na dużym zderzaczu cząstek elementarnych (LEP) w Genewie. Następnie przeszedł do pobliskiego centrum im. Godarda (NASA GSFC) w Greenbelt MD, gdzie pełnił funkcje inżyniera zarządzającego budową kilku instrumentów na misje kosmiczne (CRAF/WIND/POLAR). W 2010 zaproponowano mu poprowadzenie projektu budowy i wystrzelenia polskiego satelity naukowego. W trakcie projektu powstały 2 satelity: „Lem” i „Heweliusz”, które do tej pory prowadza obserwacje astronomiczne – będąc najmniejszymi teleskopami kosmicznymi na orbicie. W 2017 został kierownikiem projektu budowy nowej platformy satelitarnej, która dzięki krótkiemu przygotowaniu do wystrzelenia na orbitę ma umożliwić szybką realizację misji kosmicznych.

Podejmujemy kolejne konkursowe wyzwanie – tym razem na nasz celownik idzie konkurs ADAMED SmartUP! Zadanie polega na wysłaniu minutowego filmiku posumowującego dany projekt!

Nasz film powstał we współpracy z 270 Studios zarządzanym przez członka naszego zespołu Grzegorza Gizińskiego!

Serdecznie zachęcamy do obejrzenia oraz czekania na kolejne wyzwania – wieść niesie, że będziemy się wznosić coraz wyżej 😉

Chcielibyśmy krótko podsumować prezentację projektu wykonaną przez Jana Struzińskiego z modułu inżynieryjnego.

Na prezentacji Jan opowiedział o modułach, z których składa się projekt. Wymienił członków projektu, a następnie zadania, którymi zajmuje się moduł astrobiologiczny oraz historyczny, a także rozwinął prace modułu inżynieryjnego. Mówił o ciężkich początkach budowy drona, celach i założeniach, które już w niedługim czasie mają zostać sprawdzone oraz o technologiach użytych w Ikarze.

 Bardzo dziękujemy Panu Michałowi Mielewczykowi z chłodni „Pago” w Lęborku za umożliwienie przeprowadzenie testów w tunelu szokowym.

Bardzo dziękujemy Panu Sebastianowi Nowickiemu za poświecony nam czas.

Lider zespołu 3-SAT Mateusz Mazurkiewicz podczas wakacji wziął udział w międzynarodowym obozie kosmicznym European Space Camp na malowniczej wyspie w kole podbiegunowym Andøya.

Podczas tygodnia przepełnionego rozmaitymi aktywnościami zgłębiał tajniki budowy rakiet i naukę za nietypowymi zjawiskami fizycznymi takimi jak zorza polarna. Wszyscy uczestnicy w małych zespołach pracowali nad budową niemal trzymetrowej rakiety, która została wysłana na wysokość 10 kilometrów na koniec obozu. Mateusz był członkiem grupy Payload, czyli jego odpowiedzialnością było przygotowanie elektroniki i upewnienie się, że ładunek na rakiecie będzie działał poprawnie. Poza tymi pracami, Mateusz brał także udział w symulacji misji kosmicznej na pokładzie statku Aurora i miał okazje doświadczyć kąpieli w lodowatym Oceanie Arktycznym.

Nasza strona chwilowo może nie działać prawidłowo ze względu na prowadzone prace, część informacji można znaleźć tutajhttp://3-sat.azurewebsites.net

We wrześniu spotkaliśmy się z Panem Adamem Dąbrowskim na Politechnice Gdańskiej w celu podsumowania projektu „Światło”

Bardzo dziękujemy za wsparcie, poświęcony czas i przekazaną nam wiedzę.